تاثیر فاکتورهای اقلیمی بر نرخ تجزیه و ناپدید شدن گروه های سرگین، مطالعه موردی: گوزن زرد ایرانی در پناهگاه حیات وحش دشت ناز

روش شمارش محصول سرپای گروههای سرگین یکی از روشهای مهم برآورد اندازه جمعیت گونه‌های مختلف گوزن در زیستگاههای جنگلی است. آگاهی از نرخ ناپدید شدن گروههای سرگین یکی از ملزومات این روش برای تبدیل تراکم گروههای سرگین به تراکم حیوان است. نرخ ناپدید شدن گروههای سرگین در شرایط محیطی مختلف متفاوت است و می‌تواند درستی برآورد فراوانی را تحت تاثیر قرار دهد. در این پژوهش نرخ تجزیه و ناپدید شدن گروه‌های سرگین گوزن زرد ایرانی در یک دوره 12 ماهه در پناهگاه حیات وحش دشت ناز بررسی شد. نشانه‌گذاری و پایش گروه‌های سرگین در ترانسکت‌های نواری انجام شد. میانگین مدت زمان تجزیه و ناپدید شدن گروه‌های سرگین به ترتیب SE 59/5 ± 84/94 و SE 71/2 ± 79/45 روز برآورد ‌شد. نرخ تجزیه و ناپدید شدن گروه‌های سرگین تفاوت معنی داری را بین ماه‌های مختلف سال نشان داد. مدت زمان تجزیه گروههای سرگین در ماه‌های شهریور، مهر و آبان طولانی‌تر و در اردیبشهت و فروردین کوتاه‌تر از سایر ماه‌ها بود. نرخ تجزیه همبستگی معنی‌داری با میانگین تبخیر روزانه، دمای روزانه، و سرعت باد نشان داد. میزان تجمع و تجزیه گروه‌های سرگین از هفتادمین روز تا صد و چهلمین روز و از دویست و هفتادمین روز تا سیصد و دهمین روز برابر بود که بیانگر حالت پایدار گروههای سرگین روی زمین در این دو دوره بود.